нокот (имн.) - кој (зам.)

Не знаеше ништо за стаклото и порцеланот, за слоновата коска, седефот и металите кои молчеа околу неа, кратко и тивко отповикувајќи се само на допирот на нејзините долги нокти кои секогаш ги престигнуваат прстите, осамени, недопрени од работа.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)