На челото имаше помалку бори одошто грижи, но не изгледаше помлад, зашто носеше долга брада која му даваше изглед на рабин, иако беше обичен шивач на облека според западната мода и почитуван член на чаршијата.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Секој си ја избираше облеката според своето замислено, или пак посакувано постоење.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
За оние кои веруваа дека се некој или нешто што светот не им го признава – како Томас кој освен оскудна облека бараше да му биде дозволено на карневалот да носи и голем крст на грбот, како Улрике која бараше вистински дијаманти за својата дијадема, како Јоахим кој инсистираше на вертеровите жолти панталони и син капут – облеката беше почеток на потполната потврда на постоењето кое на некој начин веќе го остваруваа во својата не-реалност.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)