ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Го легнаа на креветот во неговата одаја во јужното крило на господарската зграда и уште еднаш не се креа; по цели ноќе и денови кашлаше и со кашлањето исфрлаше и крв. Набрзо по Велигден почина.

Во истата одаја во господарската зграда во којашто ги учеше Јосиф.

Дури тие го чекаа овој резулат состојбата во нивната одаја секој ден се менуваше.

— И назадички и двајцата со Трајка ја напуштија одајата во која остана Јован со своите одбор гости.

И ги вратија во својата одаја во Катилана да чекаат спровод за Диар Беќир, Ерзерум, Љум Куле, Едикале или некој друг од многуте казнени заводи во турската голема царевина.

Ахаха! Шо стана бре Тоше, бре јунаку, бре, сердаре, бре?

Таа се навали на веленцето што го стави како возглавница и ѝ се пристори дека е дома во глуво доба, крај своето огниште во кое сигурно сѐ уште тлеат жарчињата што ги покри со спуза; ѝ се пристори дека е во шарената гостинска одаја во која го распосла излитеното веленце и мисли на своите рожби и на челадта од рожбите свои кои израснаа на ова веленце.

Откако сѐ извадија од ковчезите и купија од дуќаните уште дарови не само за зетот и за неговите роднини, туку и за сите што беа поканети на стројот, и се послаа простирките и по должината на целиот двор, пред лицето на куќата, од каде што ќе доаѓаат гостите, таткото нареди да се запалат фенерите на улицата и ламбите во одаите во чардаците, макар што не беше стемнето и се гледаше добро од дневната светлина...

Изградив кула од зборови Со златни кровови, Со бели дворови, Изградив кула од зборови Во кулата ширни одаи Во одаи занесите мои, Од виденото и сетеното Од тајното и сокриеното: Една одаја за гревовите, Една одаја за зборовите Третата за стиховите, Во темелите стремежите и надежите, Под нив тагата и прелагата, Најдолу душата и снагата.

Тетка Асја веќе осум години живееше со посредување во давањето услуги за, како што велеше, празнење во малото, но добро уредено одајче во приземната куќа на улицата Ноемвриска.

Џарав со погледот, како што, веројатно, и тој џарал по лицата на посетителите, и така, во миг, погледите ни се сретнаа, а од неговиот поглед ми се одзеде здивот, зашто остро стрелна и страотно влезе преку моите очи, до темната одаја во моето сеќавање, кај што се беше сместил уште со мигот на првото сеќавање.

Сепак, куќата беше моја, со одајче во кое имаше само едно климаво столче и старо лочкосано масиче.

Духот на таа вера просто блика од делото на Ренџов, ги буди спомените за детството, ги оживува приказните за нечестивите кои само ќе ја зголемат силата на Божјото име, ги подотвора пердињата на одаите во кои течеше еден живот налик на вечност, влегува во црквите и манастирските ќелии, и талка по далечините изгазени од нозете на аџиите.

Во неговата отровна, клеветничка уста, во таа одаја во која ме измачуваше со укори, мојата кроткост стануваше – слабост, мојата благоразумност – плашливост, а мојата отвореност (како кога му реков дека му недостигаат букви во писмото) стануваше – нескромност и дрскост.

И видов дека сѐ што се кажуваше за одајата во описот од ливчињата на отец Мида, верно било, оти видов: одаја пространа, темна сосем, со среде на неа, што среде на светот беше.

Неколку минути потоа, веќе слегувавме кон западната одаја во подземјето на храмот.

Додо, јас и неколцина востаници – тоа бевме нели? – влеговме од одајата во друга одаја, помала, и без двоумење уништивме неколку табли со разнобојни копчиња, преку кои, најверојатно, човечецот во антерија од чоја управувал со механизмот.

И подоцна – куќата што воздивнува, луѓето од Шумшул- град и џуџестиот Жеро Жерав.

На Колишевски 10 имам посебно одајче во кое се влегува и од тремот и од спалната.

Крцкањето и цивкањето на пружината, шепотот на Нанчо во кој навираше неговата страст или она женско Не, нее, не така... полекааа... од ноќ во ноќ сѐ побезобразно, сѐ поотворено, сѐ понападно, уште пред самиот да ми рече дека му пререкле од мензата дека треба да си заминам оти скришум ме ранел од таму, појдов до мојот вистински вујко, братот на мајка ми, кој во тоа време имаше навистина светла, просторна и убаво наместена одаја во една од зградите на Автокоманда со молба да ме прибере кај него додека дојдат моите од Војводина.

Утре рано ќе ги прескокни испозаспаните и ќе се изјази и со шарка ќе направи одаи во кои никого нема да пушти.

Се движам од одаја во одаја... Де пред мене де зад мене.

По враќањето од Цариград, тој лесно запаѓаше во својот мистичен сон, тука, во вавилонското одајче во кое не престана да влегува, дури и кога се ожени и кога стигнаа првите рожби.

Потоа ги отвори и прозорците на другите одаи во куќата и на сите простории; ги отвори и долапите, и шкафчињата, и ковчезите, и ношвите и сѐ што можеше да се отвори во куќата - за да се истисне отсекаде воздухот што го дишел Илко, сѐ да се испроветрее.