Беше висок, дури поднаведен малку, во лицето бел, дури абрашинав, косата и веѓите густи, очите малечки, устата накривена.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Сонував за еден малечок, проклет да бидам, колку едно око малечок отвор на ѕидот од каде што ќе можам да ја гледам водата да го слушам нејзиниот добар глас.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)