организам (имн.) - кој (зам.)

Ние - беше нешто премногу конкретно и нешто сосема нестварно, истовремено, организам кој нѐ препознаваше и во кој се препознававме, оти тоа, всушност, бевме ние, судбина наша и на многу други кои секојдневно се заплеткуваа во пајажината што ни стана порок и заради која како инсекти се заробувавме самите себе станувајќи му плен на црното страшило кое упорно чекаше во дувлото да нѐ зграпчи со своите канџи.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
На првите им одговара конформистичка парадигма (максимум задоволство а минимум вложена разумска сила), на вторите – реформистичка, макар што и кај нив преовладува мислењето дека уметничкото дело е жив организам кој е во спрега со публиката пренесувајќи ѝ ја пораката што самата сака да ја чуе.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Конечно, на секој организам му се дозволува да развие правила од типот “бори се само со оние организми кои носат црвен белег.”
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Во книжевноста, како и кај “Muchomucetes” и сличните организми кои понекогаш се класификуваат како растенија, а некогаш како животни, промените се одигруваат и рано и доцна.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)