оџак (имн.) - му (зам.)

Зачудено гледале младите и старите, се возбудиле мачките и птиците, се разбранувале тротоарите, се исплеткале улиците, телефонските жици се испокинале, се занишале осумкатниците, прозорците зинале на сите довршени и недовршени згради, на еден фабрички оџак му дошло студено - чадел, веќе нема да чади - и паднал во несвест од зачуденост.
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
Само пувка, искри расфрла, оџак му стана устана.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)