Не можеше повеќе да се бори против Партијата. Освен тоа, Партијата беше во право.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но, вистинската љубовна врска беше речиси незамислив настан. Жените од Партијата беа сите слични.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Конечно, токму со помош на двомислата Партијата беше во состојба и, колку што знаеме, може да продолжи да биде во состојба да го запира текот на историјата уште илјадници години.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Премолчано, Партијата беше наклонета дури и да ја поттикнува проституцијата, како еден вид вентил за инстинктите што не можеа да бидат целосно потиснати.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Идеалот поставен од Партијата беше нешто огромно, страшно и блескаво - свет од челик и бетон, свет на монструозни машини и на застрашувачки оружја - нација на воини и фанатици, кои маршираат напред во совршено единство, сите мислејќи исти мисли и извикувајќи исти слогани, постојано работејќи, борејќи се, триумфирајќи, извршувајќи казни - триста милиони луѓе сите со исто лице.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Страшното што го направи Партијата беше што ги убеди луѓето дека обичните пориви, обичните чувства немаат никаква вредност, додека истовремено им ја одзеде сета моќ над материјалниот свет.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Државата беше немоќна пред неа. Партијата беше семоќна.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Тој знаеше дека половина од членовите на неговата партија беа против одлуката да се влезе во широка коалиција и бараа од него да ја остави власта да пропадне сама.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
„Партијата беше бегот!“ извикна пак дедо Стефан.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Живеејќи во свет во кој партијата беше „Бог и батина“ никој не помислуваше дека еден дедо со исклучителна блажена фаца, со очи од кои зрачи добрина, еден облак во црвен плиш може да биде помоќен од партиските џивџани.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
А таа беше задоволна кога и нејзината партија беше задоволна и кога таа иста партија ќе ѝ кажеше дека треба да биде задоволна, затоа што на општо задоволство ја извршила партиската задача. ***
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Денес, меѓутоа, не постои таков единствен конфликт што ги надминува сите други.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Традиционалните политички партии беа засновани на ситуацијата кадешто постоеше еден главен конфликт кој го поделил општеството на две страни.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Врвни претставници на власта и партијата беа добро запознати со пристигањето на новите жители на градот, квасецот на работничката класа, класните браќа селани.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
XVIII Градот како да беше под окупација поради ненадејната појава на Чанга со козите. Властите и партијата беа првин збунети, но бргу се созедоа.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)