Очекував младиот цариник најпосле да го продолжи разговорот, но тој веќе го зеде пасошот на друг.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Ги извади разните документи од турско време што ги имаше донесено со себе и оние што му ги даде игуменот и кметот, во кои се гледа дека манастирот и селата околу него: Езерец и Пискупие, плаќале данок и царина во Охрид, односно Охридска каза, а не во Корчанската каза со која манастирот се граничел во Турско време; дека пасошите на населението од овој крај се ваделе во Охрид; дека ревизија на алкохолните пијалоци во манастирот ги вршела даночната комисија од Охрид; дека плаќањето за ослободување од војна обврска се вршело во Охрид; дека пописите на приходите и расходите на манастирот, ги вршеле црковните власти од Охрид; дека во потврдите за исплатени пари на мајстори од селото Езерец што го обновиле манастирот, стои:
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Таа темносина книшка со црвено-бел грб само одново потврдува дека сум родена тука кај што сум родена, а поради долгочасовната борба за него ќе го ценам како да е пасош на државата Луксембург.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Сакав на Хелен Голдбаум да ѝ го покажам пасошот на непознатата личност чијашто идентификација и животна приказна ја добив на едно трето, сосем неочекувано место.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Можеби во таа геометрија има скриена симболика.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)