Симон избегнуваше да ме прима дома. Кога требаше нешто да разговараме, тој излегуваше на патот над куќа.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Прскаат од него милиони искри во зазорените патишта над планината, го цепат воздухот над нашите глави и само погледите сега го следат ова нивно преселување во највисоките височини, во недогледните далечини, тајно - бескрано.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
Молчи змијата, Се таи. Си го знае таа Својот пат Над планини И мориња.
„Век за самување“
од Веле Смилевски
(2012)