Па, како што гледаш, можностите се бескрајни како криви патеки во некоја голема и прекрасна рајска градина”.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Но, главно избираше патеки во сенка и со многу клупи; често мораше да застане пред незадржливата светлина, се чувствуваше изложен на едно небо без здив.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Таа протресе со главата, очигледно како предупредување да не зборува, потоа ги раздели грмушките и брзо го поведе по тесната патека во шумата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Лежејќи загледани нагоре тројца војници си одбираат по една ѕвезда и секој ам се искачува кон неа Три жолти цветови се нишаат на ридот пред нив како три слатки збора на нивната татковина Утринум, една песна за неа и кришум место точка на крајот на песната ЧЕКАЈЌИ ГО СИНОТ „Сите патеки во пеколот да би раззеленеле чекајќи те“ (Ирска здравица) Таа со бела шамија на главата Тој со бели коси Седнати еден спроти друг Под дрвото во дворот.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Сите патеки во пеколот раззеленеа чекајќи го.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Далечната капавица го довикува движењето на тркала во калта по шумски патеки во подмолни млаки.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
„Можеби ова е она што ми треба“, си помисли таа, „едно малечко, весело дете, да му го врзам шалот и да го испратам да си игра на снегот“.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
На ширинката пред нејзината зграда некои деца веќе имаа направено патеки во снегот и весело ги влечеа санките по нив.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Па сепак, интернатскиот режим во студентскиот дом, окапувањето врз скриптите во семинарската библиотека, сојузната збирштина на сургунски сурати, безвкусниот штирак на мензашки порции, престолничките погледи на беспоговорните професори, свитканите плешки на провинциските безименковци, уситнувањето на младешките идеали со осминка здрвен бурек - сето тоа не беше лошо, барем за кратко, да се одмени ако не да се замени со познатото до здодевност лето во родниот град, со утринските прошетки по излитениот грагор на изодените патеки во паркот, со пладневното цапање по боси табани врз врелата песок на дивите плажи, со врвуличавото вртење по бескрајната лента на вечерното корзо, со срамежливите испраќања на новите симпатии по непознатите сокаци, со повремените кошкања на парталавата топка во маалската полјанка - и воопшто, по сите тие неизбришливи слики, што ги носиш како драг товар од детството а не знаеш што ќе остане од нив кога ќе стапнеш во животот.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Напротив, нивното појавување на замислените патеки во придружба на лигавата насмевка на Пачев Загорка Пеперутката го проследи како највпечатлив настап од првомајските паради па затоа и потстана и долго го изразуваше задоволството ракоплескајќи му на ова свое привидение.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Загорка умееше на неочекуван начин да си го искаже задоволството.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Ане стоеше зад Дора на патеката во дворот и веќе не липаше.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Заскитани светлини по ноќни патеки Во предградијата на реченицата.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Во околина во која, од една страна, сопственоста станува сè поважна, а од друга, нашиот економски интерес се поместува од објекти кон информации, домот веќе не е дефиниран со географски координати, туку со пристапната патека во информационата мрежа.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)