Како осамен патник кој веќе ни јас не го препознавам, со испиен поглед и одамна збрчкано лице се будам во нови сребрени утра, остарено, уморно и слепо одам кон лицето на судбината надоена со пелин и кобни солзи.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Чекорам по мрачни улици и дождливи калдрми како осамен патник изморен од патот на животот кој ме води само по слепи сокаци.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)