Кога го спомнав воденичкиот камен веројатно мислев на умот.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Зар ќе се изразев така ако не бев фатен за тој Пребег, и тоа изгледа со двете раце.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Кога Ѓурчин ми соопшти дека ќе сум морал да ја напуштам фотелјата и да се повлечам во предвремена пензија јас и нему му реков дека тоа е можеби најдоброто решение.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
И притоа уште додадов: "Знаеш, другар, повеќе и не сум сигурен што ми мели воденичкиот камен".
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)