Од напуштањето на академијата за сликарство и графика, па сè до неодамнешните инсталации во 90-тите, Кабаков работеше против девијациите на системот, против Комунистичката идеологија и дури и сега, кога овој период му припаѓа на минатото, тој се бори против заборавот и без сомнение, против утопиите.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Иако по некој период му го простив тоа и се чинеше дека за кратко време сѐ ќе си дојде на свое место, се случи уште едно негово извинување, дека не може да дојде на закажаниот состанок, во нашето, до вчера, омилено бифе.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Колку што знаеше Александар исклучок беа само тој и Дејан, кој, сепак колку – толку го познаваше со Тодор, дури и за време на демократијата еден период му беше уредник во "Градски репортер".
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)