И како што продолжи да пишува, сè друго престана да постои, студот и лутината поминаа, а мислите му се расплодија во бескрајно размножување, додека раката со перото му леташе по папирусот брзајќи да ги стигне сите...
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)