песна (имн.) - од (предл.)

Чуствував како ми буричкаат во свеста и сакав да променам премногу нешта телето веќе притисок ми крена ми дојде даљинско да фрлам во екран Во главата уште ми се моташе ботокс и верглав рефрен од дебилна песна од срањето среќа во несреќа стигна ми заврши запекот се олеснив сместа Сеуште чкрапав ко луд махинално се покајав воопшто што сум се родил слегов до гранап по пиво на рецка од радијација да ублажам бол
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Сличното се согледува во тоа што песните од „Две тишини“ продолжуваат да го демнат претурањето од мислата во јазикот кое непрекинато се одвива со секој одделен, изговорен збор на кој било говорител без ниедна загубена капка капната патем, пред содржината на Едното целосно да стане содржина на Другото.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Оксиморонот држен со цврста поетска рака, се откинува преведувајќи ја песната од брегот на вресокот на брегот на молкот, од вокалот до белинката меѓу зборовите.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
И во тие патеки на височините, во тие жарчиња на претходниот оган се вивнати овие сублимирани, исцедени песни од кондензираната сила на СОЗДАВАЧОТ, од неговата енергија, внатрешна сила одредена да го исцрпи зборот од неговата суштина.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
По ритамот препозна песни од старите воени времиња.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Негде се кинеше на слогови невесел и истрошен глас, песната од ослободеното грло беше сонлива и лазеше несигурно по земја.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Томето и Христина им се приклучија дискретно. Се редеа песни од сите страни на Балканот, па и по некоја француска, италијанска или руска.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Сега во 94 % од студиските програми има песни од мјузикли.“6
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Шумно лисје низ гора се стели, в честа гора гори силен пламен, а крај оган седат борци млади, ечи песна од јуначки гради: „Се бориме под Гоцево знаме!"
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Толку повеќе што процесот на создавање народни песни од НОБ - токму сега се засилуе. A тоа не е никакво чудо.
„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)
Непријатноста на таа помисла се оцртуваше во згрченоста на неговото тело додека стоеше загледан во книгата, во згрченоста на неговиот глас додека изговараше едно сосема вообичаено и непотребно прашање: „Дали некои песни особено ти се допаднаа?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми се двоумеше дали да ја поземе книгата; таа книга со песни од Мицкиевич тој ѝ ја беше подарил, и сега таа му ја враќаше како да ѝ ја беше дал на читање.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Пред да ја отвори книгата, Сара ги погали кориците, на кои беше претставен есенски пејзаж, и кажа дека со години не била во парк.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Зигмунд знаеше колку Сара ја сака поезијата, и при една посета ѝ донесе тукушто објавен препев на песни од Адам Мицкиевич.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кој ли јунак ќе се пронајде песните од сон да ги скорне Да ни бидат Царот што го немаме?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Братск не е многу далеку од Омск, каде што, нели, претстојувал другарот Тито кога џишнувал Сибир и тука, во Братск, саде за братски делби зборат, брат брата не ранел ама тешко кој го немал, луѓето во Братск многу се слични на едни Балканци во изумирање кои само за братство и единство и за други свечени песни од старата татковина кога ќе се напијат си ги кинат грлата – Републико мајко наша, од Вардара па до Триглава... Демек!
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Од 1961 година, кон крајот на август, во овој мал град се одржуваат Струшките вечери на поезијата: на мост на истекот од езерото, каде што се формира Црн Дрим, се читаат песни од поети од светот, таму каде што јагулите-женки го почнуваат своето патување кон Средоземното Море потоа кон Саргасовото Море, кога се ближи времето на затворање на животниот циклус.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Некаква мирислива мирнотија се чинеше дека го исполнува неговиот свет.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Таму ги моташе своите цигари од кафеава хартија, читаше од здодевната книжевност достапна на ранчот и си додаваше импровизации на песните од репертоарот кои ги пееше извонредно експертски на гитарата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ни морија ни јота – само една темна песна Од која да изгори сѐ за да останат сами - Амин.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Од градите до песната од чекорот до чешмата сѐ е чудно разгалено.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
На шарени низи ноќе го бесат портокалот со дневен сјај на таинствен обред искубани птици никогаш мој до крај немаме крилца, немаме песна од разбеснет ветер крици во бескрај.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Маслините во канти по патот, олеандри, крај морето етер со задсмртен пој се надига чекан над птицата- вампир никогаш, Солун, никогаш твој во срцето кол, на земјата патник. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 130
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
ПОД ОДСЈАЈ
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)