писател (имн.) - кој (зам.)

За трите земји е карактеристично што создале големи писатели кои се спротивставувале на тираниите во минатото.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Централниот наратив му припаѓа на педесетгодишниот Симон Поцо, писателот кој се враќа во своето родно село Маказар со намера да напише хроника, „повест“, посветена на сопственото семејство и на селото од каде што потекнува.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И трите жени отспротива останаа на местото поднасмевнати и среќни што можат да видат вакво чудо - Џорџ и Жабе да се подбиваат со добротворот Симон Поцо, важниот писател кој малку- малку па нешто на машина пишува истопорен на балконот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Г.Н. Ом Маргина 35 9 Илустрација: Божидар Катиќ 10 Борис Буден okno.mk Борис Буден БАРИКАДИ Чувајте се, млад пријателе, од писателите кои не знаат што напишале, и зошто тоа го напишале...
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Ми беше забрането да зборувам со него.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Гронинг: Се јавив на огласот во Л. А. Тајмс кој што гласеше: „Се бара писател/ шофер”, требаше да возам 88 годишен пензиониран - Б продукција - режисер низ градот, а во вечерните часови да бидам последен на долгиот лист на писатели кои работеа на неговата автобиографија.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Штом некој писател кој му е драг на новиот демократски режим ќе умре, председателот веднаш се појавува на телевизија и лично изјавува сочувство.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Во литературната историја се познати многу писатели кои своите најдобри дела ги создаваат во состојби на изменета свест, кога се губи јасната граница меѓу здравјето и болеста.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Писателот кој ќе се помачи со овие вежби ќе сфати, при пишување на приказна или роман, дека на располагање му стојат разни можности во секој момент од творењето, а ќе биде во подобра позиција и да избере најдобро решение - или да смисли некое ново.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Всушност обратно, во смело самоекспонирање Енценсбергер инсистираше не само на родовата разлика туку и на жанровскиот примат на литературниот текст, особено при споредбата со тестаментарното пишување на философите.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Со нескриени симпатии констатиравме, дека токму Данило Киш беше еден од оние исклучителни писатели кој локалната, југословенска книжевност, ја направи светска.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Нашиот соговорник не е од оние писатели кои би флертувале со философски приказни, барајќи во нив паразитска шанса за личен прилог.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Жалната надменост на епската нарација му беше туѓа, и за разлика од неговите современици, не беше заинтересиран за конјуктурно заверижување во провинцијалната литературна провинција.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ле Клезио е писател кој во своите дела најповеќе страници има посветено на сонцето.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ете, затоа не треба да им се лутиме на нашите писатели кои во своите скрибомански кариери изнапишаа илјадници песни за Тито и партијата, а не напишаа ниту една за Дедо Мраз.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Случката од литерарниот живот на Канети не води кон ставот - кога тогаш во животот на писателот ќе се појави писател кој ќе го натера да молчи,а уште по убаво е ако тоа се случи во почетокот на неговата кариера.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
„Класикот“ за овој број е г-динот Ташко Георгиевски, еден од ретките македонски писатели кој прочитал нешто од светската литература по 1950 година; во неговиот случај не се работи само за „читање“ туку богами и за проникнување во стилскиот феномен наречен „француски нов роман“, кој успеа да формализира одредени ингениозности на Џојс и Пруст.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
За време на студиите го започнува својот творечки пат на писател кој ќе внесе бројни иновации во американската и во светската книжевност.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Се смета за родоначалник на детективскиот и на криминалистичкиот книжевен жанр.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во последниве петнаесетина години се јави цела плејада нови и млади македонски преведувачи и писатели кои даваат значаен придонес во подобрувањето на преводната литература на македонски.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Европските писатели кои ѝ припаѓаат на модерната книжевност се инспирираат и се угледуваат на Едгар Алан По.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Живее главно како слободен уметник, од своето пишување.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Од секогаш сметав ( и сега го мислам истото) дека писател кој држи до себе мора да се чува од три работи: а) автобиографски записи б) записи за други земји в) дневнички записи 7
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Во меѓувреме, доле во Тексас, еден писател кој се вика Брус Стерлинг веќе издал фанзин (типично строго постмодерен медиум) наречен „Евтина Вистина”; сите текстови беа потпишани со псевдоними, и сите заедно твореа групи за „герилни напади” врз СФ-от.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Тие со задоволство ги читаа балканските романи, раскази и песни на познати писатели кои се однесуваа на османскиот период.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И кога големите балкански писатели кои ги читаа Татко и Камилски најчесто не наоѓајќи хармоничен излез од историјата завршуваа најчесто со еуфемизмот: Проклет е Балканот!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тоа е оној чешки писател кој побегнал од својата земја незадоволен од количината државен буџет која се вложувала во извесен поп-пејач од неговото време.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Јас сум драмски писател кој ја прерипува драмата.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
А токму на оваа претенциозност на писателите кои се обештетуваат „од она што го нарекуваат безвредност на содржината во една „благородна” и „негувана” форма” Бенџамин (Benja- min) ќе ги спротивстави малите прозни дела на Роберт Валсер (Robert walser) и нивниот стремеж кон безначајноста, кон глупавоста.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Затоа и побрза да додаде: - немам сретнато писател кој не е спремен со секоја постапка да ги разурнува скалилата на својот сон а притоа воопшто не забележува дека всушност трча по патот што води кон идеалната празнина.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Судбина на нашите јалови размисли! - рече Стариот писател кој веројатно беше помислил дека го шетам погледот по библиотеката што го покриваше целиот ѕид околу каминот и над него.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Никогаш не сум познавал писател кој еден период од својот живот не бил страстен читател.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Она што е значајно за ова дело е тоа што со него Ворхол еднаш засекогаш го потврди своето место како писател и покрај минималниот удел во него.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но ми се чини дека е поголем бројот на писателите кои не се обучувале себеси на ваков вид курсеви.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во случајот на Ворхол, иронично и смешно во исто време, авторот е и стилистички и буквално отсутен.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Со еден единствен потег го заобиколи литературниот процес со цел да ја спроведе Флоберовата дефиниција за писателот кој треба да биде “како бог во својот универзум, невидлив, но секаде-присутен”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Отука и неговиот коментар упатен до својот верен “ghostwriter” (писател кој пишува за други): “ Еј Боб, ова би можел да го ставиш во книгата.” (...) Делата како што Andy Warhol’s Exposures (1979), Popism: Worhol Sixties (1980), каде текстот е помалку афористичен а повеќе дескриптивен, ја истакнуваат важ­носта на Пет Хакет, Били Нејм и Боб Коласело како ко-автори и литературни асистенти на Ворхол.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Додека го слушате текстот имате впечаток дека случајно сте упаднале во нечиј телефонски разговор со што всушност почнува и Филозофијата...:” Се разбудив и ѝ телефонирав на Б”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во прилог на својата соработка со Ворхол, во своето дело Светиот Терор Боб Коласело пренесува дел од своето искуство како еден од луѓето кои беа вклучени во литературната дејност на Фектори.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И јас не знам како натаму ќе се бранам?
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Главниот судија на ,небескиот трибунал сигурно овие докази на славни писатели кои го ,изневериле мајчиниот јазик, ќе ги смета за оддалечување од главниот предмет.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Последен поздравите на наше­то семејство ѝ ги упати еден мој близок пријател, писател кој се најде во Тирана.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
- Ме потсетува на еден поодамнешен руски воспитувач и писател кој ја има напишано книгата „Педагошка поема“ за начиниот на однесување со бездомните деца во поправните домови.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)