Иако гласот му беше спокоен и утешителен, дојденецот се лизна на подот покрај камениот ѕид и, така седнат, си го покри лицето со дланките, како за плач.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
„Мртов ли сум?“ гласот му беше придушен под дланките.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)