поединец (имн.) - во (предл.)

Камилски ја застапува тезата на австрискиот психоаналитичар А. Адлер дека улогата на семејството насекаде во светот, на Балканот посебно, е пресудна во одредувањето на однесувањето на поединецот во текот на целиот живот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Колонијалистичката буржуазија во духот на колонијализираниот човек со сила ја набутка идејата за друштво од поединци во кое секој се затвора во својата субјективност и каде што мисловната разноликост претставува богатство”.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Во мобинг спаѓаат постојани негативни критики, кои може да го изолираат поединцеот во социјален поглед, како и ширење на трачеви и невистинити информации“ (Dr. Drenka Vukovic, „Mobing na radnom mestu“, 2006, стр. 5). 88
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Најтажното во случајот со Басотова беше дека со нејзиното повлекување од обвинението алката беше скината, а без неа, без таа алка, барем во овој јасен случај, не можеше да се затвори синџирот на самоволието, алчноста и другите несреќи кои за волја на вистината и не беа почнале ниту пак завршија со случајот на Басотови.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Притоа во онаа моја последна реченица посебно бев нагласил дека спомнатиот наш разумен предок всушност уште тогаш се заложил да се отфрли неконтролираната моќ и да ѝ се пријде на вистината со добриот збор, со учество на секој поединец во создавањето на таа питома разумност.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ете, и тоа е наша задача, реков, да ја негуваме таа питома разумност...
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Да, сосема непромислено бев повел војна за некоја правдина, за некаква одговорност на видни поединци во остворувањето на идеалите што ги бевме ставиле толку лесно на хартија.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Милиони во хор го величаат поединецот во себе. Нудат секому услуги.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Островот или наследените односи, воспитанието на почит и разбирање меѓу поединците во секоја верска заедница, што се негуваат од генерација во генерација, се тие што се чуваат како пламенот на домашното кандило, како реликвија, како највисока светија, како стара, наследена икона во домашниот иконостас, како свитокот со цитат од Тора поставен на влезот од секој дом од некоја поранешна генерација закинтски Евреи?
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Гледа во еден од свештениците, повиено старче со влажен и замислен поглед, кое поради возраста веќе не служи по епархиските цркви, забележувајќи дека неговата риза е толку стара и така избледена, што наместо црна, на сивата светлина на денот се чини модра.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И самите сте сведоци дека беше тешко да се одреди степенот на вината на секој поединец во врска со сè она што не мораше да се случи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Останува сигурно само тоа дека јас сум сепак со уверување оти егзекуцијата е извршена.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Шенберговиот метод е аналоген на општеството во кое се нагласува групата и вклопувањето на поединецот во неа.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
96. Во текот на овој период на рана модерност, функцијата на индивидуалноста и граѓанството се преклопуваат: постои идентичност меѓу homme и citoyen, што им овозможува на поединците во потполност да го развијат својот потенцијал и рационално да влијаат и да го 95 Ibid., p. 27. 96 Mark Warren, “The Self in Discursive Democracy” in The Cambridge Companion to Habermas, ed. Stephen White (Cambridge: Cambridge University Press, 1995), 172. 85 создаваат својот општествен и политички поредок преку активно учество и вклученост во јавната сфера.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Јавноста е претворена во идеален потрошувач, а јавниот простор со тоа е сведен на стока, со што приватизацијата од страна на комерцијалните интереси станува нов јавен простор. 89 Don Mitchell, The Right to the City: Social Justice and the Fight for Public Space (New York: Guilford Press, 2003), 128. 79 3.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Јавната сфера не е арена на колективна акција, туку на „донесување одлуки кои служат за да ги насочуваат и оправдуваат колективните активности“.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Важноста на јавниот простор во демократските општества Овој процес на дегенерација на јавниот простор, од сфера на политичка интеракција и комуникација на слободни поединци во денешниот свет на масовна културна потрошувачка и администрација од страна на корпорациите, внимателно го проследува Јирген Хабермас во своето прво клучно дело, „Структурна трансформација на јавната сфера“.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Сакам веднаш да додадам дека во случајов не станува збор за одамна познатите и многу успешно опишани девет кругови на Пеколот, туку за чудни барања пропишани од страна на човековиот ум со кои преку пропишан ред и утврдени правила се насочува однесувањето на поединецот во организираната држава и се одредуваат казни за непридржувањето кон овие правила.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ако повеќе парници се споени заради заедничко расправање, а за конечна одлука узреала само една парница, може да се донесе пресуда само во поглед на таа парница (чл. 311, ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Грешките во имињата и броевите, како и други очигледни грешки во пишувањето и сметањето, недостатоците во формата и несогласноста на преписот на пресудата со оригиналот, ќе ги поправи претседателот на советот, односно судијата поединец во секое време.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)