поет (имн.) - има (гл.)

Ќе споменеме уште дека во тој условно наречен небесен простор поетот има среќа да живее истовремено во повеќе времиња.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
За ваквиот суд Поетот имаше објаснување: И од најкошмарните виденија со кои ќе се соочиме во светот на соништата ние се враќаме во животот без видливи последици. Дури и недопрени.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Велам: македонската духовна географија, како резултат на историски неправди, денес се протега на сите континенти; велам: во име на тоа поетот има право ако веќе немаме празник што се вика „ден на разделените“- барем да си ја возобнови сликата на разделбата на оние што ја напуштаат татковината.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Сликата во поезијата Според Мандељштам некои поети имаат звучно доживување на светот, некои ликовно.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Ги измамува луѓето...и само со поетите има допир силен ко најприсно сливање.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Еден белградски поет имаше обичај да каже за некој од своите колеги: „Можеби е добар, но јас не му верувам.“
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)