поет (имн.) - ги (зам.)

Чувството на посебност коешто се воздигнува во народњачките „појачки“ академски кругови и цивка на онаа една жица на фолклорните поети ги задуши сите причини на разумот, а наскоро ќе нѐ остави и на крајот на сите оние причини поради коишто нашиот Тесла на светот му ја подари расветната сфера.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Додека останатите мислители и поети ги величаа мистериозните длабочини на германската душа и настапуваа како рушители на универзалното, тој се осмели да изјави: „Сеопштата трпеливост најсигурно ќе биде достигната доколку го оставиме намира сето она што ја создава особеноста на различните човечки единки и различните народи, сè останувајќи убедени дека дистинктивната црта на сето она вистински вредно се содржи во неговата припадност на целото човештво”.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Поимот манија му соодветствува на она што Џордано Бруно го нарекувал furore: вистинскиот поет ги презира правилата, тој е “инспириран” како Хомер, сѐ пронаоѓа во себеси.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Китс поетите ги нарекува камелеони.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Таа била жената од која славниот поет ги црпел сите животни сокови.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Но отсегде стасувале секакви вести и се крстосувале по селото со злокобност на црни и диви птици зад чии јата останувале болки и сфаќања за нетрајноста на животот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Потоа народните поети ги раскажувале возбудливите настани развлекувајќи ги песните со волчи грла.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Колку што го боли раката, баш десната, толку понастојчиво поетот ги повлекува линиите небаре оттука, откај езерото од неговите песни, ќе ја здогледаме некако родната му куќа и ќе го почувствуваме опојниот мирис на шебојот од детството баш во Улицата на стариот цвеќар во Истанбул.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Тие прецизно одредени и забележани обврски поетот ги фрла во кошничката за ѓубре што се наоѓа под неговото биро.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)