4. Трагикомедија
Оживи ја, словесно и складно
блажената насмевка, дамна исчезната
во истиот овој театар, Вишна Ведо
зашто нема спокој спознавачки
ни комичен ни трагичен
помор кајшто има, кобна кома
зашто комедијата не ја спасува земјата21
погром кајшто има
„зашто немам надеж, зашто надеж нема“22 да се врати мирот, таму кајшто култ е
на истребувањето слободата
таму кајшто омразата збувнува
како шумски пожар
на планински ветер и
вражји Уууххх
а нам ни треба смисла за стварност
и како да ја издржиме,
Божице!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Ништо. Само едно сивило над кое поминал пожарот на староста и ги изгорел боите и сигурните линии.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)