За разлика од модернистичкиот автор, главната опсесија на Турк е да се биде присутен, а таквата опсесија ја диктира токму поп-културата.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Слично како кај Џеф Кунс одлучувачка станува саморепрезентацијата на уметникот, така што и афинитетот за еден или друг, односно нашиот суд за одредени уметници, зависи и од нашите позиции внатре во поп-културниот консумеризам.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Овде Кравар најпосле зазема позиција внатре во сосема рецентните политички спорови и ѝ се спротивставува на раширената теза за “национално помирување”, според која сонцето конечно ќе ни светне дури откако бившите усташи и комунисти меѓусебно ќе си пружат рака.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)