Измислуваше катастрофални системи за добивање пари во европските коцкарници и обложување на американските тркалишта.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Еднаш на планина удрил некоја трудница која носела вреќа јаглен, па, среде улица побацила крваво, мртво бебе, а Кеиф излегол од колата, седнал на тротоарот и со стап брчкал по локвата крв; полицијата го испрашувала Аракнид и на крај ја уапсила жената заради кршење на Санитарните прописи. (...) Леиф Баксузот, Норвежанин, беше висок и слаб со кружно крпче околу едното око, со замрзнато лице и со постојана насмевка.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Една недела подоцна, полицијата го откри неговото тело прекриено со муви и го фотографира.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Него полицијата го затвори, а соседите ја откопаа жена му и ја закопаа на гробиштата.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
А тоа Дракче, зашто таму во Охрид бугарската полиција го дошикала дека се меша со партизанските работи и морал да бега...
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Потоа, не можејќи да ја докаже вината на стрико Адам, полицијата го пушти на слобода.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
” Е, па, бидејќи и полицијата го брка, не може неа да � се обрати за помош, зар не?
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Се вратиле. Шефот на полицијата го грабнал „јагнето” со двете раце, го кренал високо и го треснал одземи.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)