Занаетот го научи уште од дете, од татко му, и му навлезе во тајните; во почетокот му беше тешко: раце му се разрануваа од удирањето со чеканот, постојано му беа изврзани со крпи, но со време се извежба така што удираше со чеканот на глетото и без да гледа во него: можеше да разговара, да ја врти главата настрана, да фрли поглед било каде, а чеканот сам, непогрешно да удира на глетото и чивиите.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Нему тоа во почетокот му изгледаше фино, и од тоа направи точка, но газот му ги изгриза пантолоните, почна да зборува на улица, да вреска и да бара исти права.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)