практика (имн.) - на (предл.)

Но оваа врска на кибернетиката и “хуманистичките науки” за писмото, која не е случајна, води кон еден уште подлабок потрес. 54 Margina #11-12 [1994] | okno.mk Забелешки 1).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Историјата и знаењето, istoria и episteme секогаш биле определувани (не само од страна на етимологијата или философијата) како свиоци на видикот на повторното присвојување на присутноста.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
На неа, всушност, укажуваат сите историчари на писмото: тие едновремено потсетуваат на несовршеностите на алфабетското писмо кое долго време се сметаше за најпогодно и „најумно“ писмо.8
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Оваа енклава исто така е местото на кое практиката на научниот јазик однатре и сѐ подлабоко и подлабоко го оспорува идеалот на фонетското писмо и сета негова имплицитна метафизика (метафизиката), т.е. особено философската идеја на episteme; како и онаа на istoria која е длабоко зависна од неа, и покрај раздружувањето или спротиставувањето кое ги упати една на друга во една фаза од нивниот заеднички развиток.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ова оди заедно со едно проширување на фонографијата и со сите средства за зачувување на говорниот јазик, кои овозможуваат тој да функционира и во отсуство на субјектот кој говори.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но од онаа страна на теориската математика, развојот на практиките на информација мошне ги проширува можностите на „пораката“, сѐ до точката до која таа не е повеќе „пишан“ превод на еден говор, пренос на едно означено кое би можело да остане говорно во својот интегритет.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Мисирков бездруго со право бил револтиран од практиката на ТМОРО што се служела со бугарскиот литературен збор во својата дејност, како и од активноста на некои егзархиски учители што толку ревносно го воведувале тој јазик во македонските средини. 156.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во осумнаесеттиот век постоеја одреден број на студии за теоријата и практиката на преведувањето на повеќе Европски јазици, а во 1791 е публикуван и првиот теоретски есеј за преведувањето на Англиски јазик, Essay on the Principles of Translation на Alexander Tyler.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Со цел Витгенштајн да се предизвика во овој случај, доволно е да се постави прашањето: бидејќи се бара на објаснувањето да му дојде крајот, зошто да му се стави крај во мистеријата на тоа како почетникот успева да постапува на начин кој фактички се согласува со практиките на заедницата, попрво одошто тоа да се стори со помош на достапниот и добро познат комплекс од психолошки концепти кои пружаат толку моќна мрежа на дескрипција и предвидување?
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во согласност со Фуко (1979), практиките на овој облик на моќ навлегуваат и ги фабрикуваат животите на индивидуите на најдлабоките нивоа - вклучувајќи ги нивните гестикулации, желби, обликот на телото, навиките, и т.н. - и тој ги споредува овие практики со некој вид на „дресура“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Трикот беше откриен, и практиките на моќ беа демаскирани.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Професионалните дисциплини се успешни во развојот на јазичните практики на техниките кои сугерираат дека токму тие имаат пристап до „вистината“ за светот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тој смета дека централниот механизам на овој модерен облик на моќ е продуктивен, наместо ставот дека тој е контролирачки или рестриктивен, - животите на луѓето всушност се формираат преку овој облик на моќ.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
По вклучувањето на Еми во екстернализирачките разговори за anorexia nervosa преку истражување на нејзините реални ефекти во животот, таа почна да идентификува различни практики на само- управување - дисциплинирање на телото - и само-определувања кои биле вградени во anorexia nervosa. Anorexia-та повеќе не беше нејзиниот спасител.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
ПРАКТИКИ НА ЗНАЕЊЕТО
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Не тврдам дека има една и само една геј- култура, која им е заедничка на сите геј- мажи – ниту дека културната практика на машката хомосексуалност е унитарна, целовита, автономна и целосна сама по себе.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Со други зборови, предмет што прави преглед и испитување на материјалите врз кои геј- мажите (и поединечно и во групи) изградиле заедничка култура или заеднички култури, исто така ќе биде и предмет што ќе ги иницира студентите, и оние стрејт и оние геј, во културната практика на машката хомосексуалност, до оној степен до кој таа практика се состои токму од споделувањето и испитувањето на таквите материјали.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како резултат на тоа, претходните, родово девијантни практики на хомосексуалноста наизглед станувале сè поархаични.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Начелно, ако не и во стварноста, секој може да учествува во хомосексуалноста како култура – односно, во културната практика на хомосексуалноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Оваа ригорозност се должи на широко распространетата практика на работодавците да не плаќаат придонеси од плата.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Поразително беше сознанието дека македонските судии, дури и оние од повисоките судови, образовани во духот на правниот позитивизам, не ја следат ниту судската практика на Европскиот суд за човекови права при Советот на Европа (за овој горлив проблем види во заклучокот на крајот од книгата).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Должност на претседателот на советот, односно судијата поединец е да се грижи предметот на спорот сестрано да се претресе, но постапката пора- ди тоа да не се одолжува – така што расправата, по можност, да се доврши на едно рочиште (чл. 297, ст.1-2 од ЗПП). 4.  А токму за темата недостапност на судскиот систем поради финансиски причини, во мај 2009, Асоцијацијата „Magna Carta“ и Клубот на оратори „Forum oratores“ – на Правниот факултет „Јусти- нијан Први“ при УКИМ – Скопје организираа стручна трибина на тема: Правда за сиромашните.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)