Но двата склопа од спротивставени вредности вопшто не се сосема идентични, а разликите меѓу нив упатуваат во занимливо расклонети насоки.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Одредени одговори на тоа прашање веќе дале студијата на Ричард Дајер за геј-мажите и Џуди Гарланд, студијата на Нил Бартлет за геј-мажите и Оскар Вајлд, па дури и студијата на Д. А. Милер за геј-мажите и бродвејскиот мјузикл, при што сите тие даваат мошне различни визии за машката геј-култура и за машкиот геј-субјективитет – иако визии што не се неспојливи со сликата што ја иcцртав тука.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Како ќе мораше да се смени мојов приказ на машката геј-култура да се однесуваше на некој друг лик?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Исто така, во овој миг го имаме и нужното растојание за да поставиме низа други прашања.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Во другите републики козјото прашање веќе беше „решено” или се приведуваше кон крај.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Сега, ќе се согласите дека, во таа точка, прашањето веќе не е како да се ослободиме од ова “ѓубре”, туку како да се ценат неговите својства...
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)