„Во која смисла?“, сакав да ја прашам, но знам дека таквото прашање сигурно ќе ѝ зазвучи непристојно. Односно, ќе асоцира на секс.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Откако мигум се созема, во моето прашање сигурно открива алузија на неговата игра пред малку како волшебник, играјќи со семожни дати, поврзани со семожните битки во и околу арената, го промени сериозниот израз.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)