Тука недвојбено се работи за импликација на Hegel-овиот панлогизам и врз естетското подрачје и тоа во смисла дека за уметноста е суштествен правиот преод низ духот, што значи дека мора сетилниот елемент во уметноста да биде продуховен.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Овие сетила не се адекватни за прием на уметноста, бидејќи во смисла на Hegel-овата естетска теорија, уметничките предмети се релативно самостојни, што значи дека им бегаат на сетилните односи.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)