Ќе се фрлиш за прв пат
главечки, ќе пливаш само за себе
butterfly, ќе плуташ, ќе нуркаш
оддалеченоста од брегот ќе ја одмеруваш
по пробивот на сонцето, ако го има
по работата на срцето
по подноктиците
перките и алгите
по трагите од морските пци
ќе ја унапредуваш техниката
отскок на површината
во последен миг
неверна кон сѐ
кон животот посебно:
ќе палиш огин и ќе голташ жар и пепел
во ждрелата на оние кои во тебе гледаат
неидентифициран плод, увод во гревот
зашто другите, одбраните, некаде далеку
ѕемнат во истите ноќи, подоткриени
јазикот го вадат од мрзеливи легални усни
и скришум ги бришат своите
благоглаголливи:
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Врвот Кајмакчалан, на оној твој омилен врв каде што твојот прадедо го изврши пробивот на Солунскиот фронт.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Градот својата апотеоза, но и самракот ќе ги достигне кон крајот на XVII век за време на Турско-австриската војна, кога австрискиот генерал Силвио Пиколомини, со италијанско потекло, по офанзивниот пробив на 25 октомври 1689 година, ќе го спали освоеното Скопје, поради наводното владеење на чума.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Градот крај реката, кој се сметал за еден од европските бисери, алем камен на златниот прстен, горел во текот на два-три дена.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Татко тогаш ќе биде вратен од Цариград, во времето на падот на Отоманското Османското Царство и создавањето на нова Турција, во која со реформите на новиот творец на Република Турција Мустафа Кемал Ататурк, ќе биде означен значаен пробив на западните идеи.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)