Во својот извештај Еванс посебно ќе ја потенцира убеденоста на „поголемиот дел од Славо-Македонците дека една од основните цели на Британија е да го врати кралот на Хелените, а кралот за нив значи Метаксас, со неговата забрана за кози и словенски јазик, просветителска практика, како казните, затворањето, рициново масло и прогонство во Бугарија“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
Со толкувањето на корпусот текстови на Аристотел, Авероес ќе ги најави европските ренесансни процеси, додека андалузискиот период на исламската цивилизација повеќе од осум века не престанува да зрачи со својата митска меморија.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Ги читаше и проучуваше делата на Авицена, односно Ибн Сина, роден во 980 година, во Бухара, голема фигура на универзалната мисла и лекар со најголемо реноме во своето време и делата за Авероес, односно Ибн Рашид, роден во Кордоба во 1126 и починат во прогонство во Маракеш во 1198, познат како андалузиско-арапски поет, филозоф и физичар, основач на филозофската школа авероизам, се обидувал да ја обедини филозофијата на Аристотел со исламот, застапувајќи ја тезата дека не постои никаков конфликт помеѓу филозофијата и религијата, туку само различни начини да се дојде до вистината.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Зад манастирот, покрај патот постојат гробишта за отфрлени предмети Ернесто Карденал Ние велиме: „Прогонство во себе“.
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
Но силата на власта имала свои напишани закони и уште повеќе ненапишани.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Со казна на прогонство во непознати песочни далечини биле осудени сите машки на Кукулино над шеснаесет години, без оние што навреме избегале во планините, повеќето од нив никогаш да не се вратат.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Токму така направи шинтерот Ф во ноќта дотогаш непозната за него; во ноќта кога со чудна помиреност го прифати прогонството во пределот каде кучињата се плашат од луѓето-скитници; во ноќта кога сфати дека дење гулабите се сиви колку и небото, па не се гледаат, исто како да не постојат.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Од 1946 година, па сè до крајот на шеесеттите години, и покрај рехабилитацијата, неговите дела не се печатат.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Во триесеттите години се обидува да се доближи до официјалната идеологија и го избегнува прогонството во Сибир.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Мајка, кутрата, ни насоне не можеше да насети дека во рацете ја држи пресудата за Татко, за прогонството во Голиот остров на Јадранското Море, пресудата за крајот на семејството.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)