А ако минатото се повторува во иднината, дали некогаш луѓето пак ќе имаат опашки и дали преку викенд среќно ќе врткаат со нив како што денеска им вртат пропелерите на глисерите кинисани кон островот Сан Микеле во Венеција, на пример?
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Во слаткарницата уште немаше никого, освен големиот вентилатор на таванот што веќе се вртеше како трокрилен пропелер на школски двокрилец.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)