ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Освен веќе споменатите дела, негова најчиста работа во тој домен е Театарскиот чин (1960), за 1-8 изведувачи, кој предвидува низа пропозиции кои наликуваат на игра (играта секогаш има општествен карактер!) низ која изведувачите треба да одберат работи кои потоа ќе ги фиксираат како улога, но така што улогата го отсликува нивниот статус во реалниот живот.

Исто така, еден вид театар, сличен на хепенингот, претставува музиката во која е тргната границата меѓу изведувачот и слушателот.

Во нив се вели дека светот е множество факти, кои се состојат во постоењето на она што Германците го нарекуваат „Sachverhalten”, кое Огден го преведува како „atomic facts” (атомарни факти), а Пирс и МекГинис, можеби поточно „state of affairs” (состојби на работите).

Овие состојби на работите се сочинети од едноставни предмети, а се претставени со елементарни пропозиции кои се логички независни една од друга.

Тоа посебно се однесува на неговото сѐ поголемо ангажирање во решавањето на општествените проблеми што сѐ повеќе го одвлекуваше кон театарот кадешто сите работи се случуваат одеднаш.