Ворхол со ова ја порекнуваше идејата за забава околу која што е концентриран американскиот комерцијален филм.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Бидејќи годините во кои се снимани овие филмови беа во знакот на сексуалната револуција, за Ворхол, како и за поголемиот дел од протагонистите кои беа католици, правењето на овие филмови и играњето во нив беше еден вид ослободување (Ворхол, барем, што се однесува до неговиот ритуален кодекс, никогаш не се откажа од својата вера).
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Притоа ја користеше нејзината директна антитеза - досадата, не само како впечаток што најчесто го оставаат неговите филмови, туку и како чувство на самите протагонисти кои се досадуваат пред камерите.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
И тие се друго на моќта, слеп протагонист кој го надлетува политичкиот лавиринт, оној кого власта не може ни да го познава, ни да го именува, ни да го обележи.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
И покрај разновидните сексуални аномалии (егзибиционизам, хомосексуализам, травестизам, импотенција, проституција, промискуитет итн.) и различните облици на анти-социјално однесување, Ворхоловите најчести облици на фетиш беа лицето (портрети) и машкото тело (акт), на пр. Џон Џорно во Sleep, Пол Америка во My hustler, Ерик Емерсон во The Chel- sea girls итн., што подоцна ќе го продолжи Морисеј со Џое Далесандро во Flesh и Trash. okno.mk | Margina #15-16 [1995] 97
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Ги надживеа своите протагонисти кои сееја страв и трепет на Балканот и во Европа.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)