Кога имав шеснаесет години филмовите на Ворхол ги сакав онолку колку и панк рокот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Мојот стрип почна да се појавува заедно со таканаречените андерграунд неделници во земјава.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Крајно растопен хроничниот кататоничар-хебефреничар е личност во која овие процеси го достигнале највисокиот степен кај некој што сѐ уште може да се смета за жив.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Секој дел од процесот го сметам за креативна работа.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Онаму каде сонот делува конзерваторски со потиснување, оргазмот делува со растворање на латентните мисли и содржини. 51 Врз основа на тоа, заклучуваме дека индивидуата тој процес го доживува како опасност, доколку нејзиното еротско тело не е доволно стабилно т.е ако нејзините психички потпори се слаби.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Тој процес го претставува нивното најрано и најобликувачко искуство како приматели и субјекти на културата. (Импликациите од ова повеќе ќе ги испитаме во поглавје 16).
Ете зошто одбивам да си го ограничам приказот за машката геј-култура на некоја далечна епоха, на некоја историска доба што е начисто и вистински свршена – макар и од пред само некоја минутка, во зависност од тоа кој го пишува опелото.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Лекција што Хемингвеј ја собра во една своја пословица: “Почни со вистина и следи ја со друга”, но Ворхоловата проза процесот го носи до границите на читливоста.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ворхоловите книги, со својата баналност и озборувачки тон, им пренесоа лекција преку литературен стил на писателите на постмодерната.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)