прошетка (имн.) - во (предл.)

Си велам така и ја прифаќам прошетката во пресрет на една црвена светлина што ми ја предлага некој човек.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- А што велиш да појдеме на прошетка во убаво расцутениот парк, што во оваа доба од годината, несомнено, ги поседува сите палетни бои? (Мислиш дека знаеш сѐ за мене?).
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Прошетките во овој град и во зимските дни можат да бидат пријатни и да допуштаат поодблизу да се почувствува градот на Рајна.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Така и сторив: со туркање се изборив за тоа прво седиште до прозорецот - ама до мене седна Оливера.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Мама не се сетила да ми купи.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Си го ставил ранчето на седиштето и некој ти седнал врз него!“ пак се смее.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Па си велам: Будалче, не размислувај... денот ќе си го расипеш... есенската прошетка во Сарај.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Само првачињата беа собрани околу своите учителки - како пиленца.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Од прво до четврто одделение таа секогаш најубаво раскажуваше за сè што го беше забележала на есенската прошетка во Сарај.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Од бебешки денови создаваат робот и никако не можеш да се ослободиш од: миј заби, миј лице, триј раце со сапун, облекувај чисти гаќи, и чиста маица, и чисти чорапи - секој ден! - секој ден! - и чешлај се, и пиј млеко, и јади леб со мармалад... секој ден - сѐ според еден калап...
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Така беше кога прв пат одев на есенска прошетка во Сарај.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Очигледно за нив овој ден не беше безгрижен, зашто премногу бевме распалавени.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Пред Оливера излегов наивен и глупав, зашто сето тоа ѝ го раскажав, се извинував, се разоткрив неспособен самиот да се приготвам за на есенската прошетка во Сарај.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кога сите шумови се стишаа, срипав од постелата и брзаница ги извршив сите утрински задолженија. По ѓаволите!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
А мене не ми е до смеа.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Таа секогаш беше најсилна по природа и општество.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
А и јас не се сетив кога бев во продавницата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ним им беше ова прво доаѓање на есенска прошетка во Сарај.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кога Даниел и Боб со камионетот отидоа на работа, а Милан и Тито излегоа на утринска прошетка во градината, Кети се качи горе со сок од портокали, кафе, тост, две ровко варени јајца и тегла мед.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Татко и мама секоја недела одеа со Ана, Роза, Марие, Паулина и Александар на прошетка во Пратер.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ако ме одвоите од дрвово, тоа ќе престане да ме сонува и мене ќе ме снема!“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На тие долги прошетки во ограничен простор, не влегувавме единствено во собата на Херман, во која тој спиеше до заминувањето во војна.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Каде е дома?,“ доктор Гете сакаше да ја збуни со прашање. „Дома е дома.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој ги редел крпчињата, марамчињата, престилките, под и над перницата, и заспивал на нив; Добрата Душичка ги редела дрвените коњчиња, цветови и ангелчиња на масичката покрај креветот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Секојпат кога чуварите ни велеа дека времето за прошетка во паркот е завршено и треба да се вратиме во своите соби во болницата, една девојка го прегрнуваше најблиското дрво легнувајќи на земја, и долго се бореше додека не ја одвоеја, врескајќи: „Јас сум сон на ова дрво!
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш, за време на попладневните прошетки во паркот, Криста му се приближуваше на доктор Гете, и му велеше: „Сакам дома.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Работните часови Макс ги минуваше во дрводелскиот оддел на Гнездо, а Добрата Душичка во шивачкиот, и на нивните средби за време на прошетките во паркот, таа ќе извадеше некакво марамче, некакво крпче, некаква престилка, што ги имаше скриено меѓу градникот и срцето, а тој ѝ подаваше коњче, цвет или ангелче, направени од дрво.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Зигмунд остануваше со мене дома, правдајќи се дека треба да учи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Само еднаш Роза ја подотвори вратата од неговата соба, и пред да ја затвори, рече: “Постојано мислам дека ќе се врати.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
По прилично напорната прошетка во разгледување на селото, по истиот пат се вратија во малиот замок на Јана, токму за време ручек.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ако се од женски пол се шминкаат на несоодветни пригоди како на пример на излет или дневна прошетка во парк. шминкерите ги мешаат работите, затоа што не се сигурни што сакаат и во која група припаѓаат.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Татко и Камилски си имаа обичај долгите прошетки во источниот и западниот брег на градот, односно лево и десно од реката, поврзувајќи ги со камениот мост изграден уште од султанот Мехмед II, да ги завршат во големата Железничка станица, која беше една од најубавите станици не само во овој дел на Европа туку и пошироко, гледајќи ги меѓународните возови Балкан-експрес и Балкан-ориент, како патуваат преку границите кон исток и запад, север и југ.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Шефот на протоколот ме замоли малку да се стрпам додека претседателот Бургиба не се врати од вообичената утринска прошетка во блиската Ла Марса и потоа да ги прими моите акредитиви.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тогаш пред заминување, барајќи клучен совет, во воената школа, во вечните прошетки во кампот, потонат во миризливото зеленило, во кое доминираа багремите, пресудно за мене, со искреност и од душа ми рече: Тешко е да се дадат совети во дипломатијата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се случи, при една прошетка во источниот дел близу до џамијата Јахја-паша, позната според своето највисоко минаре на Балканот, да ме привлече необичната врева која идеше од една vizba со отворени прозорци.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)