прошетка (имн.) - низ (предл.)

Тоа бил еден од последните настапи на Арто и бил наменет за соочување со сопствениот фантазам на едно дисартикулирано, обдуцирано тело, тело како точка на преместување, подвојување и непрекината флуидност, коешто е чиста присутност и тело без органи.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
(...) Прошетката низ Интернет е прошетка низ една мрежа од обдуцирани идентитети коишто сите учествуваат во форма на дискурзивни единици; идентитетот веќе не е дефиниран со телото, ни со полот, уште повеќе, перформативните квалитети на идентитетот веќе не можат да се согледуваат како фиксиран склоп од квалитети, туку низ една бескрајна интеракција стануваат случајни и континуирано повторени во различни дискурзивни контексти. Маргина 37 17
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Татко ми продолжуваше да чита, а Чанга живо пребаруваше во спомените од поранешните прошетки низ Калето, со козите или сам.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Неколку дена по безизлезното прифаќање на неговите хирови и помирувањето дека со ваков човек треба да си го поминам остатокот од животот (личен став што не можеше да најде свое логично оправдување, но секогаш беше присутен), тој имаше смелост да ја избегне средбата предвидена за нашите вообичаено убави неделни прошетки низ паркот.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Достатно е само да ги разгледуваш улиците, старите згради или, пак, да се впуштиш во бесцелна прошетка низ метрото, во кое сѐ е електронизирано.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Беше прикажан филм - една прошетка низ Њујорк.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Убавиот сонче ден, разбирливо, создава и расположение за прошетка низ овој стар холандски град, можеби, единствен, што успеал целосно да ја сочува својата стара архитектура...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во една од саботите во месец мај бевме со Стојче на прошетка низ Париз и, така шетајќи, ненадејно ме сопре пред еден убаво уреден излог, во кој имаше разновиден мебел.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во ноќта на музеите во Венеција веќе одамна никој не се запишува во правливите книги на впечатоци, како што во ноќта на вештерките никој не евоцира спомени за средбите лично со Данте на најдлабокото дно од пеколот неподносливи турканици, сека ноќ си ги обесуваат гласните жици на ченгели шиткачите на сувенири од муранско стакло, обетки, белегзии, приврзоци, порцулански чаши со слики на Свети Марко или на гондолиери кои ионака во последно време повеќе се сликаат отшто нема доволно јапонци за прошетки низ Канал Гранде, сентиментале.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
НОЌ НА СМРЗНАТИТЕ ГРАФИКОНИ
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
И навистина, по многу векови, Бајазит влезе во Европа и сега сека ноќ е на прекрасна прошетка низ дивните џамии на Берлин, Париз, Лондон...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
И, Европа дури им се потсмеваше на неговите соништа да го испади Исуса од црквата, Бајазит, со висок турбан и ретки дијадеми на главата, добро знаеше дека пропаѓа секоја мисла која престанува да се движи и затоа извика: вие, Европјани, не плашете се од мене туку од моите соништа и од мојата упорност плашете се...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Само кога е убав сончев ден убаво се слуша и небескиот ѕвон – последниот отпоздрав на јагнето со ѕвонче околу вратот коешто кондорот го повел на куса прошетка низ вселената, од поблизу да ги види ѕвездите пред да си ја изврши редовната утринска служба научно наречена чешање на мешината по спаструвањето на внатрешноста на телото.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Со овие мисли и со речиси утврдена мисија, тој се упати дома... II Татко се врати од првата прошетка низ градот, а Мајка, чекајќи го загрижена, на чардакот, по напорниот ден, ја беше фатило лесна дремка.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тој не можеше најдобро да спие, се будеше рано, па можеби десетина дена и повеќе практикуваше утрински прошетки низ шумата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Остануваат некои зборови, слики, бескрајното чекање на нешто (чувствуваш?) неизбежно, нечие доаѓање, ѕвонење на телефонот, адреналин, будењето на мрачниот ѕвер, убиство на времето, ненадејно отворање на вратата... остануваат валканобелите ѕидови обременети со тишина, ги голтаат погледите и те оставаат самиот на себеси, безброј прашинести утра кога се откажуваш од својата НАМЕРА, а стакленото око ти го нацелало грбот, подготвено да го испука бесмислениот истрел... остануваат меките, пренатални допири на темнината, ококорените, црни пукнатини на времето меѓу скаменетите бранови на празнината, пополноќните прошетки низ мртвиот град и она скокотливо чувство на необјаснива слобода што ја чувствуваш додека чекориш по пустите улици (стариот Витмен тоа чувство го знаеше подобро од мене)... остануваат порозни делови од едно филтрирано сеќавање.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Не дозволувајте да ве заведе прошетката низ примамливото зеленило и жуберкањето на потокот со глас на девица што слегува по камењата.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Што призива оваа завеана трага, оваа пепел, Оваа прошетка низ камењар, низ суво билје, Што сака да каже овој јагленосан знак?
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Облечена во бело, како во прошетка низ библијата, Едно утро таа забележа: Затворени прозорците на дуќанот, Изгорени хризантемите во нејзината саксија.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Не, таа слика ми се немаше јавувано.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Иако, веднаш да речам, никогаш порано ја немав замислувано на прошетка низ цветна градина.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во секој случај, иако сум свесен дека станува збор за умешни прелаги јас им се препуштам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тоа е толку очигледно, особено во моментите на нашите прошетки низ сенките што смртта ги фрла околу нас.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
За прв пат забележи колку лицето му е издолжено и исушено, и дека е облечен немарно, во ветвиот сив капут што го носеше уште од нивните прошетки низ паркот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Мајка ми носеше ист таков за време на нашите пролетни прошетки низ паркот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Од засолнетото катче сеќавање повикува една нивна прошетка низ градскиот парк, со посеано лисје што шушкаше под чекорите и некои исплашени инсекти што несигурно трепереа во бледата светлина.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Сето тоа беше добро, како што беше добра и твојата прошетка низ сите соби на неговата куќа, кога откри дека тој во секоја соба веќе има по еден персиски ќилим, од оние, што ги ткаеа девојките во текстилната бригада. Тоа ти требаше да го знаеш.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Пред да се повлечат во своите одаи, Јана им вети разгледување и прошетка низ селото наредниот ден.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Времето го искористи за прошетка низ градот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Го заморуваа и кратките прошетки низ градот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Единствениот мир за Рада во куќата беше само кога Томо беше во домот или кога со него одеше на долгите прошетки низ градот и околината.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Крај нозете постојано му лежеше кучето што го водеше на прошетка низ град.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Го користев интернетот за прошетка низ полињата што ми беа од професионален интерес.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Со секретарот, Трим Тоска, со претставникот на власта и Народниот фронт, организира, со поголемиот патролен чамец на езерската морнарица, прошетка низ Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Животот како прошетка низ болките и радостите што ни ги носи љубовта...
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Таа утринава ми рече дека животот и не е ништо друго туку само прошетка низ болките и радостите на ретките убавини што ни ги носи љубовта.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
По оваа впечатлива прошетка низ размислите Борко ѝ се враќа на својата тема.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А што се однесува до онаа негова розова прошетка низ здивот на Росана, (ова не му го спомнав на Вртанов), тој очигледно воопшто не ја познава вродената итрина на оваа девојка, а да не зборуваме за способностите со кои таа располага кога ќе го наѕирне во своја корист и најмалото бранче од нашата шумоглавост.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Се разбира, и со задолжителното бело шамивче... и тоа е почеток на долг и убав разговор за време на неделната прошетка низ градскиот парк.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
На книжевната колонија во езерското летувалиште Б., богата со симпозиумски задоволства (полна софра + лежерни разговори + прошетки низ еколошки чиста природа), повторно се гледам со една жена, да ја наречеме Надица, писателка што со децении живее во Париз.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ми заличи на актерка што во филмот носи маска на постар лик.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Змиулчето му јадеше од рака, го следеше во прошетките низ шумата, дремејќи во џебот од неговата избледена, но сè уште топла бунда или (кога сонцето ќе ја размрдаше) ползејќи по него.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Сепак, и покрај чрчорењето на мојава весела придружничка, како да се работеше за неделна прошетка низ чаршијата, кога влеговме во дуќанот, не се осмелив веднаш да го погледнам в лице.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Тој индијански дух е денес ги проникнува многуте производи на доселениците на американскиот континент - од цигарите до тимберленд мокасините.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Изработени од кожа наменета за прошетка низ древниот свет (според името), овие мокасини се погодни за авантуристички типови.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Подоцна се појавија безбројни копии, но, како и во претходните случаи, “новата елита” за вреден го смета само оригиналот. Swatch Што се однесува до Swatch часовниците, тие настанаа како швајцарска реплика на евтините јапонски часовници, а станаа приказна за себе.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Од височинките поголема група деца од Струмица се спуштаа со санки, други се сончаа, а не мал беше бројот на зимувачи кои организирано беа на прошетка низ околните места.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Да, така беше! Немаше тогаш многу снег, па одевме на прошетка низ Рекреативниот центар.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Можам да се обложам дека никој нема да се повика на капиталните семиолошки студии на Еко (Отворено дело, Шесте прошетки низ наративната шума...) или на неговата откачена фељтонистика (Diario minimo, на пример...), туку сите најпрвин ќе с закачат за Името на розата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Знам дека и Тебе, како на автор, Ти се случува истото.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Еднаш, дури, бев во искушение да ја украдам од една библиотека, што сепак не го сторив: не ме бива за суспектните акции, особено доколку тие би биле насочени кон загрозување на општите добра!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)