Исто како што равенките на големите германски филозофи, Ајнштајн, Хајзенберг и Планк ги сведоа Њутновите закони на ограничена употреба и ја растворија тврдата, молекуларно-атомска материја во бранови на електронската информација, Џојс и Пинчон и Бароуз ја разбија, со ласерска прецизност, граматичката структура и семантичката машинерија на стариот, класичен јазик на Шекспир.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Тогаш - Кој е повеќе одговор, а помалку прашање на оваа равенка на поезијата на Михаил Ренџов.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)