Но ние, како и обично, се каравме, овој пат за некоја поетеса што се самоубила и чија што поезија ја читаше ти.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Радиото беше претивко за да се слуша, бришачите шушкаа од време на време како да се возевме, а прозорите беа замаглени како да водевме љубов.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Седевме без да зборуваме ниту да се допираме и се сеќавам дека помислив дека повеќе не сакам да се расправам со тебе.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)