Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Спорот на Авдиќ настанува како резултат превирањата во претпријатието и добивањето отказно решение поради наводна дисциплинска повреда, 3 од летото 1999 година – кое, всушност, нему никогаш и не му беше врачено, иако заменикот на генералниот директор (З. Андов), тврдел дека, уште во јули истата година, на Авдиќ му било испратено препорачано писмо за тој да се јави на разговор во управната зграда на друштвото во Велес на која средба тој не дошол, поради што против него била поведена дисциплинска постапка за кршење на работниот ред!?

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

На пример, на вработените им беше забрането да внесуваат дневни весници во кругот на фабриката, а околу 70-на вработени што се имаа решено да организираат штрајк, по автоматизам, беа избркани од работа.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

„Ќе си дојиш и ти кај мене — си мислеше Толе — токо дури кога ќе ти и понамести коските Раиф ефендија“! — и го сврте разговорот во друг правец.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

мрмор - корисник којшто се беси на BBS-от само затоа да ги навредува другите корисници и да го разбива континуитетот на разговорот во јавните соби со постојано гњавење и отекување (најголем непријател на cybercop-овите) Margina #19-20 [1995] | okno.mk 117

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Славко: Туу, кажи дали го имаш овој разговор во бродскиот Мегатрон.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Без помошта на разговорот на масата, на кој секој момент можеш да се потпреш како на патерица, колку и да се претворил разговорот во врева, или уште подобро така.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Не, не стануваше збор за некакво женирање. Или сомневање во желбата.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Тоа всушност беше последниот наш разговор во кој сакав но не смогнав сили да ѝ речам дека сум подготвен да го прифатам на себеси татковството на Иван и тоа не само како мое лично признание за тоа колку ја ценам, туку и заради една друга причина, што за жал немав сили самиот себеси да си ја признаам.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Останував настрана од нивниот свет и од нивните разговори во кои зборуваа за себе како за сопруги и мајки, потслушнував како гледаат кон иднината, а јас погледнував кон минатото, и ми изгледаше како со бракот и мајчинството, за кои се спремаа, да го победуваа времето, со нив тие се врзуваа со целата низа мајки до првата крв; а јас чувствував дека останувам далеку од таа низа во која се множеше крвта и во која крвта обединуваше.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Мајка ми ја чувствуваше мојата ранливост, и ја зариваше во неа својата омраза.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Што се однесува до загатката од белешката „Кон расказите“ од првото издание „охрабрен од еден опитен прозаист“ посочувам: тоа беше даровитиот Венко Андоновски, кој, во еден творечки разговор во мојот „Кафез“ во Нерези, ми го подаде моливот за да го напишам ова што денеска го читате.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Но почекајте вие. Попов ќе каже како запалил. - Лажеш. Не запалил. - Запалил. Прашајте го.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Како да сакал да го развлече разговорот во исчекување дека можеби ќе дојдат селаните и ќе ги подберат жените пред себе.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Но, полека, во тие непрекинати разговори во вечерите, пред Змејка почна да открива еден сосема нов свет, што за сето време дотогаш му останувал скриен под самата поврвнина на сето она, што тој го знаеше како неменливо и како од бога дадено.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Беше само еден тих разговор во него, додека стоеше, смирувајќи си го здивот и веќе не ни обидувајќи се да ги избрише студените росинки пот од сето свое лице.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Сѐ, дури и неговиот живот, сега излегуваше на една сосема нова, обесмислена чистина, губејќи ги сите свои суштини и останувајќи само празно, попусто талкање, кога ќе се обидеше да си го замисли макар и само тивкото брмчење на човечкиот разговор во некоја квечерина.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Третата премиса е дека разговорите кои што се потребни да се разреши оваа дилема се попречени бидејќи (а) доминантните говорници во групата која разговара го забрануваат дијалогот за проблемот; или (б) постојат надворешни пречки (како што се политички притисок, закана со насилство во семејството, културна или верска дејност), кои јасно забрануваат разговор во врска со дилемата.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Следеше завршниот разговор во Сојузното министерство за надворешни работи, со сите нишани, како и првиот разговор пред четири години.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Се разделивме како стари другари со кои со години се разбиравме низ шифри, без да сме се гледале, разделени речиси засекогаш...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Но дипломатскиот ритуал без оглед на с, си беше неприкосновен.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Последниот разговор во барокното здание на Сојузното министерство за надворешни работи во Белград, требаше да го имам со тогашниот сојузен секретар, односно министер за надворешни работи Будимир Лончар.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Разговорот во колата живна.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Разговорот во тивката ноќ допираше до него. Појде кон портата.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Разговори во кревет, знаете, сепак... морате стварно да бидете таму, во зовриеното тело, инаку ќе ви се чини нспретно двосмислено или неподносливо слаткасто, ако воопшто ви се чинат било какви.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Нели, изморениот обично седнува. Несреќниот плаче.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Веројатно трагам по некој збор или сеќавање за некој негов гест кој понудува еден вид утеха, или барем мало олеснување покрај разговорите во „Изгрев“ и неговите ламентирања седнат врз исклештениот тигар.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Се спомнуваат и суети, завист на поединци.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Во разговорите во кои имам случајно учествувано последиците од некои ваши постапки се третираат како недоразбирања.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Словенска антитеза Дали ветер се дигна над морето под небото дали птиците се вратија и топлите времиња дали јазикот се поднови и смислата или миговните богови збор зедоа и загинаа та преметите, луѓето и соништата безобѕирни просторот и горчината ги размножија и душата ми ја изнесоа на отворено како разговор во акропол да не смее да биде сама а да сака?!

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Ни ветер се дигна над морето под небото ни птиците се вратија, ни топлите времиња ни јазикот се поднови, ни смислата ни миговните богови збор зедоа ни загинаа - предметите, луѓето и соништата безобѕирни просторот и горчината да ги размножат и душата да ми ја изнесат на видело како разговор во акропол та да не смее да биде сама а да сака, Но мислата ми се воздигна кога Го видов!

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Дури и светиот чин на сликањето е сведен на буквална дескрипција на целиот процес (“Ја земам мојата сина четка и нанесувам малку сина боја во едниот агол”), додека цела една глава (“The Tingle”,”Пецкање” или “Штипење”) е посветена на телефонскиот разговор во кој Б ѝ раскажува на А како го чисти апартманот.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Додека го слушате текстот имате впечаток дека случајно сте упаднале во нечиј телефонски разговор со што всушност почнува и Филозофијата...:” Се разбудив и ѝ телефонирав на Б”.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Кога стигна до таму да ми раскажува за она што одеше на телевизорот пред мене, ја прекинав.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Јас сум, Олга. Ти си? Следеше разговор во кој и двете истото го зборуваа, - Добро сте?

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

- А-ха, - тетка ми кимна со главата и забележувајќи една трошка што по грешка останала на масата, се концентрира на неа со погледот и потоа внимателно, како да е мравка и како да ќе ѝ избега, ја приклешти меѓу палецот и показалецот и откако стана, ја фрли во кантата за ѓубре под мијалникот.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

И долгогодишната кореспонденција помеѓу Гете (Goethe) и вајмарската дама Шарлота фон Штајн (Charlotte von Stein), мажена госпоѓа со седум деца, ја доживеала својата драмска транспозиција: пред некои триесетина години германскиот драматичар Петер Хакс (Peter Hacks) напишал успешна монодрама со долг наслов Разговор во куќата Штајн за отсутниот господин Гете, која со голем успех се изведувала на многубројни европски сцени; во тие години на подем на таканареченото женско писмо, актерките просто уживале да ги екранизираат пустите машки мани на големиот светски класик...