размисла (имн.) - за (предл.)

Две жени - две мајки... Од нивните очи зрачи и блика длабока размисла за судбината на рожбите и страв и исчекување и огромната и насушната желба чедата да се живи и здрави.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Таа нова положба исто така пренасочува кон размислата за природата на осознавањето, неговите специфики и историчност, посебно поради тоа што постмодернистичката дилема и пресврт (замена на парадигмата) со право го релативизираат семоќниот дух (ум), неговиот непосреден примат над сетилното и (по општите претстави) од понизок ред сетилно осознавање.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Приклученоста за машините секако имплицира нова антрополошка констелација и нов тип на субјективно осознавање, втемелено во општото спознание.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Овој театарски настан што Дишан го гледал во пролетта 1912 год. претставува доживелица од пресудно значење - како што подоцна објаснува самиот уметник - во формирањето на најраните размисли за „Големото стакло“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
На прв поглед се чини дека оваа просторија е посветена на прегледот на литерарните изворишта на Дишан, зашто во една витрина е изложен примерок од романот на Рајмонд Расел, “Импресии од Африка”, и списанија отворени на страниците со фотографии на сцени од театарската претстава работена според овој роман.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во мошне значајниот и во повеќе насоки инструктивен есеј „Еден опит“ со трите поднаслови... „за традицијата и иновациите“, „за откривањето на песната“ и „иднината на поезијата“, Блаже Конески ја сподвижи теоретската размисла за посебностите на индивидуалниот творечки опит кај нас, што може да биде од посебно значење и не само за македонската литературна историографија.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Од друга страна, настојувањето на „Стремеж“, секој автор чија книга ја објавува да ја придружи со негова размисла за неговиот сопствен опит, може да претставува, исто така, едно своевидно проширување на теоретскиот дијапазон, што ќе го зголеми нашето книжевно искуство, што ќе формулира од денешен аспект некои пунктови на нашите естетски стојалишта, и, што е од особено значење, - ќе ги открие, невидливите јадра од кои зрачи посебноста на приодот кон поезијата на современиот македонски автор.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
И тогаш западнав во некоја размисла за себеси, и веќе не ги слушав.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
По којзнае кој пат ме обзеде размислата за луѓето и историјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Овде посилно од секаде замираше жолтото есенско лисје, паѓаше врз рамената на белите статуи, кои идеа од различни епохи на француската историја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Книгата силно возбудува. И расплетот, со својата симболичност, нè води кон размислата за големите психополитички проблеми на Источна Европа.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Така, татко ми запаѓаше во химерични размисли за империите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми во своите глобални размисли за козјото прашање беше начисто оти режимот има повеќе варијанти како да им се стави крај на козите во секоја република на Југославија одделно, во зависност од нејзината развиеност и од менталитетот на луѓето.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Како почеток во разговорот му ја спомнав на Никола Леко мојата размисла за неприкосновеноста на вистината што патува низ времето; за нејзината неранливост; за вечноста со која е означена.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)