Но сите присутни не го делеа мислењето на тврдокорните комунисти во чии раце беа и дефинитивната моќ и власта.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Два прста од неговата десна рака беа измачкани со мастило.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Освен црвеното петно, раката беше толку побелена, што изгледаше како да е излеана од гипс.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Половината на девојката во превојот на неговата рака беше мека и топла.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Му го опиша, како самата да го видела или да го почувствувала, вкочанувањето на телото на Кетрин штом тој ќе ја допреше, начинот на кој таа како и понатаму да го оттурнуваше со сета сила дури и кога нејзините раце беа цврсто обвиткани околу него.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но, нејзината рака беше премногу кратка за да ја оттргне од канџите на оние кои ја држеа како плен.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Тој се чуваше во кутија на која со рака беше напишана шифрата „Меркур“.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Таа рака беше само рака.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Нејзината рака беше во неговата, сместена во неговата дланка, а нејзините танки прсти ги зграпчуваа и ги притискаа неговите прсти.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Таа отиде со него до камионетот, прстите од најзината десна рака беа вклопени во неговата лева рака.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Дрвената граѓа беше скапа, но работната рака беше уште поскапа, и додатните трошоци за дрвената граѓа ќе ги надомести со заштеда за работната рака кога ќе се уредува екстериерот, додатната дрвена граѓа ќе овозможи побрзо да се заковат цементните страничници, а ќе биде поекономично, а освен тоа целата кула ќе биде поцврста.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Двајцата беа свртени кон третиот на отажниот крај на гредата кој со двете раце беше потпрен на патерица и нешто им раскажуваше на другите двајца.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Таму тој направи што направи. Под негова рака беше сѐ што беше трговија.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Порано рацете беа предавници, сега нозете предаваа.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
ПОЦКО: Ајде сега, куме, да одиме кај нас!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ПОЦКО: А да знае на какви раце беше...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Кротката детска рака беше како топла мајчинска милувка.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
На човек на моја возраст не му останува ништо друго освен да чека, каде и да е“, се обиде да се пошегува свештеникот погледнувајќи го со бистар, прониклив поглед „Освен тоа, сакам да бидам присутен кога нашиот Одисеј ќе се врати на оваа тажна Итака.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Старецот ја држи в раце свештеничката капа заедно со килибарните бројаници, додека ветрот му ја развејува проретчената коса полека отплетувајќи му го врзопот од долгите бели коси, што лабаво му трепери на тилот. „Одете оче, засолнете се во пристанишната зграда, ќе Ве повикаме благовремено”, му рече Лука Карер на старецот во чии раце беше крстен во црквата на Св. Дионисиј, заштитникот на островот, добивајќи го името по својот дедо, но и според еден од четирите евангелисти.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Некои нозе и раце беа ужасно деформирани.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Без грч, само собрани во тупаници.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Нејзините раце беа собрани во тупаници.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Тој стана, тие двајцата се бакнаа и додека сите гледаа во тој бакнеж, таа се ракуваше со него, иако обете нивни раце беа обвиени околу нејзините раменици.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Секоја голема љубов почнува со три мали лаги...
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
А таму, во неговата рака беше Насмевката.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)