Рацете ти се стеблести гребулки под чии потни сокови полињата умираа за да се родат повторно;
„Омајнина“
од Афродита Николова
(2010)
Дејгиди моме од ЕЛЕМ од мразој ми коса побеле знам сила Бога не моли ѕемнам цел ден по јамболии Ах мори моме од ЕЛЕМ имам проблем преголем в темница книга пишувам пареа од усти издишувам Студ ми влезе во душата камен се стори срцево во зимските дни студени знаеш ти да ме ИЗГОРИШ Зошто ли зошто се продаде в туѓи раце ти отиде и џебови мој ти запусти Џевад за џабе те користи
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
III Се споулаи веков: рацете ти се на нива очите в кафеана главата под земја!
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Застануваш пред огледало и молчиш. Некој од огледалото ти подава рака ти збунето го прашуваш кој си ...
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
ФРОСА: Ју, како било! редот ме носи... Требаше нешто повеќе да направам, ама рековме „Со деца малечки рацете ти се врзани“. Пак проштавајте...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
СОЊА: Со тие раце ти направи и нешто друго. БОРИС: Тоа го платив и преплатив. Ти двапати годишно проверуваше дали сум жив и ми честиташе на упорноста.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Ако не подадеш рака ти ништо не ќе фатиш, не си ли пошол негде нема ни да се вратиш.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
„Рацете ти се наполно во ред“, рече мајка му. „Не“, залипа.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Ама само поминуваш со раката преку устата, преку веѓите и раката ти се полни со вода.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)