Остави што ќе треба од куќата да се хранат тие деца, како нејзините што се хранеа толку години, туку што е најглавно, ќе и се слизне од рацете толку сермија.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Дваесет и две години Бојана ги гледаше тие букви што не ги разбираше, но, гледајќи ги, чувствуваше дека ги напишала рака толку скапа за неа.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Никој не можеше да објасни како му тргнало од рака толку да си ја испокасапи сопствената утроба.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)