Ова стануваше битен принцип во постојаниот жив и променлив распоред во читањето.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
По исчезнувањето на Татко, библиотеката беше будно, како вистинска татковина, вардена од Мајка која се грижеше да го сочува последниот распоред во неа.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
„Нека го доноси овој пат, Боже, нека го доноси, доста беа веќе искушенија, оди кај друга некоја, доста веќе, таа заслужи да стане мајка“, се молеше и му заповедуваше на тој што прави распоред во која куќа ќе се пружаат пелени. . . .
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)