рај (имн.) - и (сврз.)

Во ретките мигови кога сум печена свинска глава што го гризе забранетото јаболко, посакувам да сум покрај езеро, да си ги шлапкам нозете во водата, да се појавиш ти штотуку изгонета од Рајот и да влезеш во езерото, а јас да се радувам гледајќи те како го покачуваш нивото на водата со твоето дебело тело.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Она што постоело на земјата како хиерархија го зел за урнек на небото и прогласил разни ангели, светци, херувими... И по урнекот на земјата: создал рај и пекол...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Сонуваше ли рај и ангели во проѕирна свила?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)