Се чудеше побратимот, се чудевме ние децата - зошто Татко со себе носеше книги за јагулите, а чунот поаѓаше од местото каде што реката низ мал поточен лак се влеваше во Езерото.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
V Татко изнајми куќа на истекот од Езерото, во Струга, крај бистрата река низ која водеше патот на јагулите.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Јагулата, сирена на студените мориња што го напушта Балтикот за да им се придружи на нашите мориња, на нашите утоки, на реките низ кои се движи, узводно, в длабини, и пресрет на дивини, од ракав до ракав речен, сѐ поневидлива постојано сѐ подлабоко, сѐ повеќе во срцето на каменот, провлекувајќи се низ бразди од тиње до денот кога светлината ќе блесне од костените и ќе ја запали молњата во барите на мртвите води по удолните длабини на апенинските стрмнини кон Ромања; јагулата, факел, бич, стрела на Амор кон земјата кајшто сал нашите бразди и суводолици на Пиринеите водат до рајот на оплодувањето; зелена душа што бара живот таму каде што е сал апеж од жега и тага искра што вели сѐ почнува кога изгрева стебло исушено и јагленосано; божилак миговен, двоглед внесен меѓу твоите клепки и блескаш неизвалкана меѓу синовите на човекот, потонати во твојата кал: зар можеш ли ти да не ја сметаш за сестра?
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Но веднаш потоа ќе клапнеше: тие живеат според закони што не се наши, а нивната судбина ни е толку туѓа како судбината на некаква река низ која пловиме.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Тогаш во просторијата ненадејно влета младиот - и „во ерата на распаѓањето на сите традиционални вредности”, како што велеше неговиот омилен универзитетски професор - пофално лево ориентираниот - господин Тони, кој побара, под еден, поширока елаборација на проблемот граѓанско-рурално, и, под два, подобра метафоричка контрала, помалку елипси, контигентност и јасност, ви се молам, културата ја сфаќам како канадска река низ која пловат совршено подготвени за понатамошна обработка трупци.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Погледна уште еднаш кон реката низ која заминаа јагулите на големиот пат.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Се отвори. Се сруши во него браната што требаше да се извиши на реката низ која слободно минуваа јагулите...
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Над Крива Воденица, крај реката низ врбјакот, ќе свирнеш со кавалчето.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)