сандак (имн.) - и (сврз.)

- Стој! Предводникот и стражарот разменуваат нишан и веднаш потоа жените одрамуваат сандаци и вреќи, растовараат добиток.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Добичињата начулија уши, жените брзешкум бришат натежнати солзи, се прибираат, а тие кои се задолжени за добитокот, ги товараат, а другите стегнуваат ремење на рамо и половина за да се држат поцврсто сандаците и вреќите на нивните плеќи.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Смешно ми е како ме дотеруваат таму во мртовечкиот сандак и јас седам овде чудејќи им се на умот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Се обиде да патува кон соништа во оној час кога месецот се откачи од еден прозорец на двокатниот сандак и отплови нечујно влечејќи го по себе зракот, тој свој бел разбојнички појас.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Кога заврши тоа, донесоа еден сандак од џамијата, го затворија телото во сандакот и на горниот дел, кај главата, ставија одозгора фес, колку да се знае дека покојникот е маж, а не жена.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
До сандаците и вреќите, на ист начин како што ја остави синоќа, лежеше Кротка.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Потоа ја ѕирна Кротка која преплашена се беше вовлекла меѓу сандаците и вреќите, претчувствувајќи ја опасноста.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Колку чаши ќе требаат макар за по една ракија за покој на братот? А она, гледам, само тракторот со сандакот и два џипа.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Во одајата, еден железен кревет. Тој ми покажа еден сандак и ми рече оттаму да извадам чисти чаршафи.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Летаат сандаци и кутии: пука солта, гори шеќерот и брашното, цврчи салото и сирењето, сета братска помош.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сега се доближуваше до сандакот и немаше никакви илузии за тоа колку храна му беше останата за идните денови во него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тој достоинствено ги минува трите скали на сандакот и излегува во ноќ. Музика, тихо!
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Тој нерешително стои на влезот од сандакот и го бара со поглед кловнот. Добронамерно е иако не знае ништо.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И додека траеше растоварувањето на сандаците и товарувањето на ранетите, крадевме од времето за да дремнеме, да исправиме нозе и грб. И назад.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Лани од Италија дојдоа и во два камиони коските ги товарија во сандаци и си отидоа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)