Толку долго бил врзан за минатото со спомените и сеќавањата на некогашните жители од селото на кое му служел што изгледало дека зачекорил рамно од онаа илјада осумстотини триесет и петта година кон чадливото завршување на Втората светска војна: воскреснал, ја стресол земјата од топџиските раменици и - еве го, пратеник на заборавените, сеедно што пред патот на четириесет и тројцата терачи на двоколки, а и потоа, се одигрувале и поголеми и позначајни настани за кои светот знаел од папируси и пергаменти, од паметници и книги.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Претчувствував дека светот знае да биде многу суров и затоа се затскривав во моите игри.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
4 Тој поп, тој долгман во мантија Доситеј Давидовски!
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Со каква љубов ќе се нурнеме во светот
знае ли некој, а сѐ е можно,
Сѐ Е, Ana, sorror?
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Застана на едно место и се разгледа наоколу, не толку со љубопитство, колку со важност, божем целиот свет знае дека се вратил и дека е тој тука, но не истиот, туку друг, богат, испеглан и чист, човек од светот.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)