сенка (имн.) - крај (предл.)

Ги видоа тројцата луѓе под леските, но никакво подозрение не зедоа, бидејќи секој ден имаше пазарџии што си почиваа под сенките крај водата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Немам сенка крај мене, над мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тоа е сенка на сив ѕид, а Германецот на сенка нишани, на обична заборавена сенка крај празни чаши.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)