Мила Чано, сестро златна! почнува писмото.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
МАРА: Така е, сестро златна. Еден ден ако не го видиш или не чуеш како е, веднаш умот на пусто лошо ќе ти појде.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Гледај кај нѐ дотераа, сестро златна, ќе вели Оливера Поточка, на крајот од светот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Мори, какви круши, какви ореи, какви јаб'ка, каков шиќер, сестро златна?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)